Ελαιοκαλλιέργεια

Η φροντίδα του εδάφους, το κλάδεμα των ελαιόδεντρων, η περισυλλογή των καρπών αποτελούν τις βασικότερες καλλιεργητικές εργασίες των ελαιοκαλλιεργητών.

Οι ελαιοκαλλιεργητές μεριμνούν αρχικά για τη φροντίδα του εδάφους. Ειδικότερα, προετοιμάζουν κατάλληλα το έδαφος, εμπλουτίζοντας το με θρεπτικά συστατικά και απαλλάσσοντας το από ζιζάνια.

Το κλάδεμα αποτελεί άλλη μια σημαντική εργασία, αφού συμβάλει στην παραγωγικότητα των ελαιόδεντρων. Το κλάδεμα γίνεται είτε στις αρχές της άνοιξης, είτε κατά την περίοδο της συγκομιδής. Οι ελαιοκαλλιεργητές κλαδεύουν τα περιττά κλαδιά, έτσι ώστε να παραμείνουν στο δέντρο οι καρποφόροι κλάδοι.

Παρόλο που οι ελαιώνες δεν απαιτούν συχνό πότισμα, η σωστή άρδευση των ελαιόδεντρων είναι καθοριστική τόσο για την αύξηση της παραγωγής όσο και για την ποιότητα των καρπών. Ιδιαίτερα καθοριστικής σημασίας για την καρποφορία είναι η άρδευση κυρίως τους μήνες της ανθοφορίας, τους ανοιξιάτικους δηλαδή μήνες.

Το μάζεμα των ελιών, γνωστό ως «λούβισμα», γίνεται από τα τέλη Οκτωβρίου μέχρι τα τέλη Φεβρουάριου. Για το «λούβισμα» των ελιών χρησιμοποιείται η μέθοδος του ραβδισμού ή αλλιώς «βάκλισμα» αλλά και σύγχρονές μέθοδοι με μηχανήματα.

Το «βάκλισμα», η παραδοσιακή μέθοδος για το μάζεμα των καρπών της ελιάς, που προαναφέρθηκε, πραγματοποιείται ως εξής: Οι χωρικοί «χτυπούν» το ελαιόδεντρο με ένα ξύλινο ραβδί, τη «βάκλα» και τότε οι καρποί πέφτούν και συγκεντρώνονται στα τεράστια πανιά που προηγουμένως τοποθετούνται κάτω από τα ελαιόδεντρα. Έπειτα, οι ελιές τοποθετούνται σε κασόνια και συνήθως οδηγούνται στο ελαιοτριβείο για την παραγωγή ελαιόλαδου.

Μερικοί ελαιοκαλλιεργητές συνηθίζουν την παραδοσιακή μέθοδο πολλαπλασιασμού των ελαιόδεντρων που είναι ο εμβολιασμός, δηλαδή την προσαρμογή ενός κλαδιού ελιάς σ' άλλο δέντρο. Αξίζει να γνωρίζει κανείς πως μετά τη φύτευση του ελαιόδεντρου, πρέπει να περάσουν τουλάχιστον τρία χρόνια για να καρποφορήσει.

Πηγή:
Ιωνάς Ιωάννης, Παραδοσιακά Επαγγέλματα της Κύπρου, Λευκωσία 2001